Η Εγκατάσταση των ηλεκτρονικών μέσα στο Αερομοντέλο

Η εργασία αυτή που γίνεται αποκλειστικά με ευθύνη του χομπίστα αερομοντελιστή, είναι η αιτία για πολλές πτώσεις με μερική ή ολική καταστροφή του αερομοντέλου.

Η εγκατάσταση των ηλεκτρικών, δηλαδή ο δέκτης τα servo και ο διακόπτης με την μπαταρία μέσα στο αερομοντέλο, πρέπει να τυγχάνει μεγάλης επιμέλειας και προσοχής από τον χομπίστα αερομοντελιστή.

Όλες οι εταιρίες κατασκευής αυτών των εξαρτημάτων κάνουν αξιόλογες προσπάθειες να τα βελτιώσουν και να είναι αξιόπιστα. Οι επίχρυσες επαφές π.χ. είναι πλέον κοινοτυπία Όμως δεν φθάνει μόνο αυτό. Η εγκατάσταση των εξαρτημάτων έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να γίνει με προσοχή.

Φυσικά η πρώτη εργασία που θα γίνει είναι η συναρμολόγηση των servo στις φωλιές τους.

Αν υποθέσουμε ότι το μηχανικό μέρος του καθενός από αυτά είναι πραγματεία άλλου άρθρου, το καλώδιο του servo όση ώρα δουλεύουμε πρέπει να είναι τυλιγμένο ματσάκι και δεν πρέπει ούτε να το τσακίσουμε ούτε να το στριμώξουμε πουθενά.

Αν κάποιο servo χρειάζεται προέκταση, τοποθετούμε σε αυτό την
μικρότερη δυνατόν. Το σημείο της ένωσης πρέπει να το τυλίξουμε με χαρτοταινία ή με θερμοσυστελλόμενο μακαρόνι.

Είναι σοβαρό λάθος αν δεν το κάνουμε, διότι με τις δυνάμεις που επιδρούν κατά την διάρκεια της πτήσεως οι ενώσεις αυτές κινδυνεύουν να αποσυνδεθούν.

Εξαίρεση αποτελούν οι προεκτάσεις των servo που τοποθετούμε
στα πηδάλια κλίσεως ailerons, αλλά και αυτές πρέπει να επιβλέπονται
και να επιθεωρούνται τα φις με πολύ προσοχή πριν από την πτήση.

Προεκτάσεις που γίνονται με την χρήση κολλητηριού πρέπει να αποφεύγονται γενικά, για να μην πούμε απαγορεύονται ρητά.

Τα καλώδια των servo δεν τα αφήνουμε χύμα μέσα στο αερομοντέλο,
αλλά τα δένουμε με τους γνωστούς πλαστικούς σφικτήρες αν είναι
δυνατόν από την μια πλευρά του αερομοντέλου και όλα μαζί.

Ένας λόγος που πρέπει να γίνει αυτό είναι ότι η κεραία του δέκτη δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συνταξιδεύει με τα υπόλοιπα καλώδια και δεύτερον τυχόν μετακινήσεις καλωδίων μέσα στο αερομοντέλο δημιουργούν φασικές αποκλίσεις στα σήματα που λαμβάνει ο δέκτης με αποτέλεσμα που και που μια ακαταλόγιστη συμπεριφορά του αερομοντέλου στον αέρα.

Το καλώδιο της κεραίας αν είναι δυνατόν να το διατηρήσουμε σε μια ευθεία γραμμή και σε καμία περίπτωση δεν το αναδιπλώνουμε προς τα πίσω.

Οπωσδήποτε και χωρίς καμία εξαίρεση η κεραία πρέπει έχει μια μοναχική πορεία μέσα ή έξω από το αερομοντέλο.

Ο δέκτης ποτέ δεν στηρίζεται σφικτά επάνω στο αερομοντέλο διότι οι κραδασμοί από την μηχανή μπορεί να καταστρέψουν τον κρύσταλλο αλλά και τα πολύ ευαίσθητα κυκλώματα που περιέχει. Με ένα αφρώδες ελαστικό τον περιτυλίγουμε και τον στερεώνουμε χαλαρά.



Τα δύο τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί τηλεκατευθύνσεις που εκπέμπουν στα 2.4 GHz . Πρακτικά δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις κλασσικές, εκτός από την κεραία τους.

Η κεραία του πομπού τώρα είναι ένα μικρό κομμάτι ελαστικού, περίπου 10 εκατοστών μήκους που για καλλίτερη εκπομπή πρέπει να είναι αριστερά ή δεξιά κεκλιμένη κατά 45 μοίρες.

Μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δώσουμε στην τοποθέτηση του δέκτη μέσα στο αερομοντέλο διότι ο δέκτης αυτός έχει σχετικά μεγάλη εσωτερική κατανάλωση ρεύματος με αποτέλεσμα να θερμαίνεται.

Το φαινόμενο αυτό δεν θα ενοχλούσε διόλου, αλλά μετά από ένα όριο θερμοκρασίας ο δέκτης κλειδώνει και παύει να εργάζεται με αποτέλεσμα την συντριβή του αερομοντέλου αν την εκείνη στιγμή αυτό ευρίσκεται στον αέρα.

Για τον λόγο αυτόν δεν τον τυλίγουμε με αφρώδη ή άλλα παρεμφερή υλικά, παρά απλώς τον στερεώνουμε με διπλή κολλητική ταινία σε ένα σημείο που δεν το βλέπει ο ήλιος μέσα από την canopy.

Και φυσικά μακριά από τα εσωτερικά manifold exhaust των μηχανών.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής είναι οι κεραίες του. Οι οποίες είναι πάντα δύο.

Αυτές αποτελούνται από ένα μικρό καλώδιο πλεντάζ που από κάποιο σημείο και μετά μένει μόνο η ψίχα του.

Ενώ το καλώδιο αυτό μπορούμε να το διπλώσουμε όπως επιθυμούμε την ψίχα πρέπει να την αφήσουμε ευθύτατη διότι αυτή είναι η κεραία.

Επί πλέον επειδή ο δέκτης αυτομάτως διαλέγει ποια κεραία λαμβάνει καλλίτερο σήμα πρέπει να τις τοποθετούμε με 90 μοίρες γωνία στον χώρο και όχι στο επίπεδο.

Τέλος το μεγάλο πλεονέκτημα των 2.4 GHz τηλεκατευθύνσεων είναι η σύγχρονη εκπομπή πολλών από αυτές χωρίς αλληλοπαρεμβολή μεταξύ των, πατρότητα βέβαια της τεχνολογίας αυτής είναι τα κινητά τηλέφωνα.

Η τοποθέτηση της μπαταρίας πρέπει να γίνεται στο τέλος, διότι με το βάρος της παίζει σημαντικό ρόλο στο ζύγισμα του αερομοντέλου.
Όμως αν το σημείο αυτό είναι αρκετά μακριά από τον δέκτη η προέκταση που θα τοποθετηθεί θα είναι heavy duty και μόνο μία.

Τέλος ο διακόπτης θα ενεργοποιεί το δέκτη προς την ουρά του αερομοντέλου, μεγάλη δε προσοχή θα δώσουμε στη οπή που θα τον τοποθετήσουμε για την απρόσκοπτη λειτουργία του.

Επί προσθέτως ο ενδείκτης της τάσεως μπαταρίας watch volt θεωρείται απαραίτητο εξάρτημα για την ενημέρωση του επιπέδου τάσεως μπαταρίας.

Μετά το πέρας της συναρμολόγησης του αερομοντέλου και εγκατάστασης των ηλεκτρικών, πρέπει να γίνει η πολύ μεγάλης σημασίας δοκιμή της επικοινωνίας ανάμεσα στην τηλεκατεύθυνση και στο αερομοντέλο range test.

Η δοκιμή γίνεται σε ελεύθερο χώρο ως εξής.

Θέτουμε πρώτα σε λειτουργία τον πομπό και κατόπιν το αερομοντέλο από τον διακόπτη του.

Βεβαιωνόμαστε με σιγουριά ότι όλα λειτουργούν άψογα, κατόπιν κλείνουμε την κεραία του πομπού και απομακρυνόμαστε περίπου 30 μέτρα και παρατηρούμε αν όλα πάνε καλά όπως πριν.

Αν παρατηρήσουμε ένα τρεμόπαιγμα στα πηδάλια ή κάποιο από αυτά δεν κινείται σωστά ελέγχουμε την κεραία και τον δέκτη, δεν πετάμε σε καμία περίπτωση το αερομοντέλο και δεν παρασυρόμαστε από κανέναν που μας προτρέπει ότι είναι εντάξει, αν πρώτα δεν βεβαιωθούμε ότι όλα λειτουργούν άψογα.

Αν όλα πάνε καλά τότε το αερομοντέλο είναι ελεύθερο να πετάξει στους ουρανούς. Αν όχι ελέγχουμε ξανά όλα τα κυκλώματα των servo και τον δέκτη.

Όλα τα παραπάνω είναι λίγο πολύ γνωστά στους παλιούς αερομοντελιστές αλλά είναι σίγουρο ότι ακόμα και οι παλιοί κάνουν λάθη και μάλιστα χειρότερα των αρχαρίων.

Κανείς δεν κατέχει το αλάθητο και ακόμη περισσότερο εγώ.

Δημήτρης Τζανής